Na današnji dan 1932. godine u Mokrinu, rođen je srpski pisac, novinar i filmski radnik Miroslav Antić, izuzetan liričar i inventivan deči pesnik, koji je u pesme uneo kolorit jezika svojih Banaćana.
U rodnom Mokrinu pohađao je Osnovnu školu, gimnaziju je završio u Kikindi i Pančevu, a studije slavistike (ruski i češki jezik) upisao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Pre nego što je postao poznat bavio se različitim poslovima – bio je mornar, radio je u lutkarskom pozorištu, a pored pisanja bavio se i slikarstvom, novinarstvom i filmom.
Posle mature radio je u tehnici pančevačkog Narodnog pozorišta, a 1951. godine zaposlio se kao novinar u listu “Pančevac”. Tri godine kasnije seli se u Novi Sad i gde počinje da radi u “Dnevniku”.
Posle pola decenije rada u novosadskom “Dnevniku” seli se u Beograd gde je godinu dana bio urednik “Pionira” (1959—1960).
Po povratku u Novi Sad 1961. član je redakcije u Izdavačkom odeljenju “Foruma”, a od 1962. do penzionisanja (zbog bolesti) — novinar u novinskoj Izdavačkoj kući “Dnevnik” — saradnik kulturne rubrike i slobodni reporter u listu “Dnevnik”, glavni urednik revije za džez i zabavnu muziku “Ritam” (1962—1965), obnovio i radio kao glavni urednik “Neven” Čika Jove Zmaja (1979) kao scenarista i reditelj radio na dokumentarnim i igranim filmovima, a kao slikar naslikao je impresivnu galeriju slika (ulja, kolaža) i samostalno izlagao u Zagrebu, Sarajevu, Novom Sadu, Kikindi i Mokrinu.
Prema njegovim stihovima komponovano je i mnoštvo muzičkih numera.
Za 35 godina stvaralaštva objavio je više od 30 knjiga, a radio je i na filmovima “Sveti pesak”, “Doručak s đavolom”. Dela: zbirke pesama “Ispričano za proleća”, “Plavo nebo”, “Roždestvo tvoje”, “Psovke nežnosti”, “Garavi sokak”, “Koncert za 1001 bubanj”, “Kikinda”, pesme za decu “Plavi čuperak”, “Poslednja bajka”, “Nasmejani svet”, “Šašava knjiga”, “Prva ljubav”, “Svašta umem”, radio drame “Otužni marš”, “Povečerje”.
Za sva ta dela dobio je mnogobrojna priznanja – dve “Nevenove” nagrade, nagradu za životno delo u poeziji za decu, Goranovu nagradu, nagradu Sterijinog pozorišta, Zlatnu arenu za filmski scenario, nagradu Oslobođenja Vojvodine, Orden zasluga za narod…
Preminuo je 24. juna 1986. u gradu koji je najviše voleo – Novom Sadu.
Autor: NSHronika.rs
Foto: Ilustracija
