Aplauzima i uzvicima oduševjenja, sinoć je pred probranim auditorijumom u Studiju M, u okviru programa Džez metronom, a u organizaciji Kulturnog centra Novog Sada (KCNS) ispraćen kvintet, mlađane, naše a Berklijevke, Milene Jančurić.
Naime, ova simpatična i vesela, flautistkinja, kompozitorka i jazzerka je nakon završenih studija u Beogradu, u oblasti muzike, odlučila da svoje formalno obrazovanje usavrši u Americi, upisavši Berklie college of Music u Bostonu, a svoja interesantna iskustva u pogledu, kako koncertriranja, tako i komponovanja i aranžiranja, prikazala je sinoć uz: gitaristu Borisa Hložana, pijanistu i harmonikaša, Lazara Novkova; perkusionistu i bubnjara, Lava Kovača; te kontrabasistu Fedora Ruškuca. Kao gost koncerta koji je popularisao ne samo jazz muziku, dočim i stvaralaštvo Jančurićeve, nastupio je, autorkin brat, saksofonist Milan Jančurić – Deran, izvodeći sa Milenom kompoziciju “sačinjenu baš za njih dvoje – Blues for Mickey Jane”.
Programski, koncert Jančurićkinog kvinteta obuhvatio je, uz izvođenje autorske muzike (“Don’t call me a fool”, “Blues for Mickey Jane” i druge kompozicije), same kompozitorke i njenih prijatelja poput japanske pijanistkinje, Tomoko Ozawa (sa kojom je Milena i sarađivala i koncertrirala; kompozicija “Milena”), ponudio je prisutnima i nove aranžmane i interpretacije autora kakvi su jazz lumeni Hermato Pasqua ili čuveni saksofonist, Wayne Shorter.
Bila je ovo i kuriozitetna prilika da se publika prisutna u Studiju M, upozna i informiše sa ohrabrujućom činjenicom, da petoro vrlo mladih ljudi, mahom su svi članovi Mileninog kvinteta u dobi ispod 30 godina, obrazovani – potekavši iz novosadskog rasadnika muzičara i profesionalaca u ovoj umetničkoj oblasti delovanja (svi su bili “pitomci” škole “Isidor Bajić”), svoja dalja profesionalna muzikološka i muzičarska usavršavanja stekli po prestižnim evropskim i svetskim centrima poput Austrije (Grac), Holandije (Groningen) ili Sjedinjenih američkih država, koja su potom odlučili da prikazuju i promovišu diljem naše zemlje i regiona, na taj način popularišući ne samo vrednosti klasične muzike i jazz-a, dočim i kulturološki obrazac, koji je ipak, moguće negovati, uprkos sveproždirućem trendu tranzicijskog-pink-starlet prostakluka i subkulturnog obrasca.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: Vlada Rakić
