U najkraćem bio bi ovo zaključak nakon odgledanih predstava o trećem danu Pozorijanskih igara, kada su Sterijanci i pozorišnici bili u prilici da prisustvuju izvođenjima koprodukcionog eksperiment istraživanja, proslavljenog reditelja, Harisa Pašovića, „Za šta biste dali svoj život“ u okviru Međunarodne selekcije „Krugovi“ i takmičarskog „Maestra“ u režiji Milana Neškovića, a po tekstu Milivoja Mlađenovića.
I dok, Pašović („Budjenje proleća“, Vedekind i „dozivanje ptica“ Aristofan u izvedbi JDP, se smatraju prelomnim mu režijama u razvoju ex yu teatra), već samim naslovom sugeriše, istraživački eksperiment u koji se upustio spontano, nakon zadatka koji su dobili studenti poslediplomci glume na novosadskoj Akademiji umetnosti, kada su radili pozorišne portrete ljudi, koji su dali živote za svoje ideje. Upravo ovaj korpus pitanja i jeste ono što je okupiralo Pašovićevu koprodukcionu menažeriju, sastavljenu od: njegove trupe East West Center Sarajevo; Pozorišta Promena iz Novog Sada; Bosanskog narodnog pozorišta iz Zenice, te glumaca iz Ujvideki Sinhaza, koji su pokušali da gonetaju i promišljaju za koje su to ideje i ciljeve ljudi spremni da žrtvuju sebe do gole egzistencije-odnosno za život sam. Interesantno i za zapitati se, da li u vremenima kada bombaši samoubice, kada Tamilski tigrovi, kada ine kategorije ljudi daju živote u svrhe ideoloških i političkih ciljeva i rasapa, bismo nešto slično bili spremni i sami da učinimo.
U takmičarskoj selekciji, velika očekivanja, od predstave o mezimcu, eksjugoslovenskog slikarstva i komunističkog establišmenta, predstavi “Maestro” rađenoj po tekstu dugogodišnjeg upravnika brojnih srpskih pozorišta od Sombora, preko Novog Sada do Vršca, autora nekolicine studija iz oblasti Dečije dramske književnosti, profesora Pedagoškog fakulteta u rodnom mu Somboru, Milivoja Mlaženovića, a u režiji Milana Neškovića (pozorištanskim mariocima poznatog po postavkama Nastasijevićeve “kod večite slavine”, NP Beograd; “Mrešćenja šarana”, Ateljea 212 itd…) su podelila publiku na “za” i “protiv”. Odnosno, dobar deo publike fragmentarni dramski tekst o liku i delu, pariskog-a srpskog, Milana Konjovića držao je tankim i plošnim, često uniformnim, u jednostavnim formulativnim sklopovima unutrašnjih i dijaloga sa Smrću (sjajna Ivana V. Jovanović), dočim je deo publike baš u toj somnabulnosti, u tom estetičkom lirizmu, u onoričko-stvarnosnom iz života, velikog Potpisa vojvođanskog slikarstva, video veštinu i majstorstvo, te zrenje, glumačkog bića Saše torlakovića (u ulozi Konjovića).
Borba i nesigurnosti u palanačkoj sredini, žena strankinja, vera u vlastiti estetski izraz, elan vital za životom, sve se to steklo u “Maestrovoj” želji da iako stalno vodeći borbu izmeđ Erosa i Tanatosa, izmeđ Života i Smrti, nekako u njemu vazda prevlađuje neverovatna želja za besmrtnošću.
Međ Sterijancima i o ovoj večeri behu brojni poznati javni delatnici među kojima i : Upravnik Bilbiotek Matice srpske, Selimir Radulović; domaćin i director Pozorja, dr Miroslav Radonjić; director Doma zdravlja, dr Veselin Bojat; predsednik Advokatske komore Vojvodine, Dejan Ukropina; glumice: Mira Banjac, Aleksandra Pleskonjić, Sanja Mikitišin, Sonja Damjanović; Sonja Stipić; Milovan Filipović; reditelj Dejan Mijač, koji je imao i promociju Monografije o sebi u off program Pozorja napisanu kritičarkom, Darinkom Nikolić; upravniki SNP, dr Zoran Đerić; dr Vlada Sakač i izdavač Bora Babić; slikari Danilo Vuksanović i Giga Đuragić; arhitektica, Gordana Đilas; dr Branka Jakšić Provči; Vera i Vlada Kopicl; upravnica Spomen zbirke Pavla Beljanskog, dr Jasna Jovanov i suprug joj, dramaturg, Svetislav Jovanov; Milena Stoja; Marija i Miroslav Radonjić; Slobodan Mojak, pisci Željko Hubač i Boživar Knežević; Teofil Pančić; Milan Šolaja i Tatjana Marković; pomoćnik direktora Muzičke škole, Danijela Kličković i suprug joj, Milan; director Karlovačke gimnazije, Milan Đurišić i supruga mu Tatjana Ilić; kustos Zoran Maksimović; dr Nataša Nikolić; Aleksandar Plačkov i dr Vesna Najdovska; Slobodan Savić, autor emisije “Čitanje pozorišta”, slikar Dragan Stojkov i brojni drugi.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: Srđan Pablo Doroški
