Novosađanin Stefan Rokvić počeo je da se bavi muzikom pre sedam godina sviranjem brazilskih tradicionalnih udaraljki. Pored toga, svira konge, bongose, kahon i timbalese. Nastupa na kruzerima u proseku šest meseci godišnje, a kada nije na kruzerima, svira svuda po Evropi. Za naš portal govori o svom londonskom muzičkom iskustvu.
Kada si počeo da se baviš muzikom?
Počeo sam se baviti muzikom 2011. godine, a prvi put sam uzeo udaraljke u ruke 2008. godine.
Koji muzički žanr te je privukao u bavljenju muzičkim poslom?
Samba je bio muzički žanr koji me je privukao. Uglavnom latino-američka muzika je muzički stil kojim se bavim u svom radu.
Zbog čega si se odlučio baš za London kao svetsku metropolu u kojoj ima mnogobrojne konkurencije na muzičkoj sceni?
Smatram da je London evropska kolevka muzike i pop kulture i nisam posumnjao u svoj izbor da svoju muziku predstavim i londonskoj publici, koju čine ljudi iz svih krajeva sveta.
Na koji način, iz vizure profesionalnog muzičara, posmatraš muzičku scenu Londona i Novog Sada kada se radi o svirkama uživo? Da li se mogu pronaći sličnosti u poređenju kvantiteta i kvaliteta svirki uživo u ova dva grada?
Klupske scene Londona i Novog Sada, kada su u pitanju svirke uživo, ne razlikuje se u mnogome jedna od druge. Glavna razlika između ove dve scene jeste u tome što svi londonski klubovi muzičarima obezbeđuju veliki deo klupskog prostora za binu i prateći program, što omogućuje komoditet na sceni, koji je umetniku neophodan, dok u Novom Sadu to baš i nije slučaj. Sličnost je u energiji publike koja reaguje na svaku notu i na kraju nastupa su, pored fotografisanja, svi spremni za dozu opuštenog ćaskanja sa muzičarima.
Koliko je naporno nastupati i zarađivati kao muzičar u inostranstvu?
Zavisi od vrste svirke, sa moje strane je mnogo lakše nego u Srbiji.
Novi Sad je proglašen za omladinsku prestonicu Evrope za 2019, a glavna svetska asocijacija na naš grad, posebno u muzičkom svetu je “Exit” festival. Koliko često sa inostranim kolegama razgovaraš o “Exitu”? Kakve su njihove impresije na muzičku festivalsku tradiciju glavnog grada Vojvodine?
Dosta muzičara iz inostranstva koje sam upoznao kažu da je “Exit” jedan od najlepših festivala na kom su svirali, što zbog ambijenta – što zbog priče i ljudi.
Čega se prvo setiš u trenucima nostalgije za našim gradom, koji je u narodu poznat i kao srpska Atina?
Iskreno, po svojoj prirodi nisam nostalgičar koji svakodnevno pati za svojim zavičajem, ali prilikom pomisli na Novi Sad, prvo čega se setim je Ulica Laze Telečkog, deo grada koji brojne sugrađane i posetioce privlači zbog dobrog noćnog provoda i kvalitetne muzike, koju izvođači izvode na svojim svirkama.
Autor: Anđela Zec
Foto: Privatna arhiva
