Zbirka TV i radio kritika Miodraga Kujundžića “Na javnom kanalu” biäe predstavljena u sredu, 27. novembra u 20,21. časova, u Kulturnoj stanici Svilara u Novom Sadu.
Ovo izdanje predstavlja zajednički projekat Radio-televizije Srbije i Gradske biblioteke iz Novog Sada. Autor izbora tekstova u uvodne studije je dr Svetislav Jovanov, dok je redakturu obavila prof. dr Jasna Kujundžić Jovanov. Obiman posao na prikupljanju i digitalizaciji tekstova obavila je ekipa Gradske biblioteke iz Novog Sada, sa Blaženkom Marković na čelu tima.
Knjiga je objavljena povodom 60 godina televizije u Srbiji i 20 godina od smrti Miodraga Kujundžića.
O knjizi će govoriti kritičarka Darinka Nikolić, dramaturg i dramski pisac Radomir Putnik, novinar Đorđe Vukmirović, prof. dr Tomislav Longinović (počasni istraživač Centro di Ricerche Storiche Rovigno) i prof. dr Dragan Kujundžić (Center for Jewish Studies, University of Florida).
Takođe, u okviru predstavljanja knjige, biće prikazno i nekoliko inserata iz emisija beogradskog i novosadskog TV studija u kojima je učestvovao Miodrag Kujundžić.
Po obrazovanju istoričar umetnosti, Miodrag Kujundžić (Beograd 1926 – Novi Sad 1998) se kratko vreme bavio pedagoškim radom, a potom je radni vek proveo kao novinar i kritičar novosadskog lista Dnevnik. Najznačajniji deo kritičarskog rada posvetio je pozorišnoj i filmskoj kritici, s tim što se pozorišnom kritikom bavio tokom celokpne kritičarske karijere (jedan od retkih kritičara koji su pratili Sterijino pozorje, Festival malih i eksperimentalnih scena u Sarajevu, Susrete vojvođanskih pozorišta i Filmski festival u Puli od samog početka). Kao kritičar i izveštač pratio je i ostale festivale, kao Bitef, Festival kratkometražnog i dokumentarnog filma, Filmski festival u Veneciji i Karlovim Varima i mnoge druge. Jedan od prvih pozorišnih kritičara Dnevnik-a, pratio je i pozorišne programe Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu, Pozorišta mladih, Novosadskog pozorišta, bio jedan od najvernijih hroničara Narodnog pozorišta u Somboru, ali i ostalih vojvodjanskih pozorištačiju je produkciju redovno pratio tokom skoro dve decenije, bio regionalni selektor Sterijinog pozorja, izveštavao sa mnogih gostovanja Srpskog narodnog pozorišta, sa gostovanja somborskog pozorišta na u Meksiku, odakle potiču i putopisne reportaže; takodje se bavio istorijom pozorišta, beležeći intervjue sa glumcima Srpskog narodnog i somborskog pozorišta, te prevođenjem italijanskih i francuskih autora (Emil Zola, Alberto Moravia, Elza Montaneli, Dino Buzati, Vasko Pratolini i drugi). Osnivač je Sterijinih nagrada lista Dnevnik za glumačko ostvarenje i za pozorišnu kritiku, priznanja koje danas novi njegovo ime.
U opusu Miodraga Kujundžića, bavljenje fenomenom televizje predstavlja značajnu, premda ni izbliza dovoljno uočenu i verifikovanu delatnost. Kao kritički pomatrač domaće televizije na samim njenim počecima, Kujundžić je kontinuirano, tokom više od tri decenije, pisao prikaze, komentare i oglede o svim vrstama aktelnog televizijskog programa na jugoslovenskom prostoru, što ga svrstava, zajedno s Dragoslavom Adamovićem, Olgom Božičković i Đorđem Đurđevićem, među utemeljivače televizijske kritike u Srbiji. U periodu između 1959. i 1995. godine napisao je preko 360 TV i radio kritika, među kojima je za knjigu odabrano 219.
Srećno sjedinivši u svojoj ličnosti snažan afinitet prema drami i pozorištu i široku eruditsku podlogu, Kujndžić je pristupio televizijskom mediju svestrano i otvorenog uma, pažnju posvećujući bitnim segmentima televizijskog programa: zabavnim programima, emisijama iz kulture, reportažama, kvizovima, pa čak i festivalima zabavne muzike, ali u najvećoj meri usmeravajući interesovanje za fenomen dramskog, to jest tv drame i serije. Može se reći da mu je upravo iskustvo paralelnog bavljenja pozorišnom kritikom omogućilo da dublje uočava probleme tretmana dramskog teksta u novom mediju, kao i da pravovremeno prepoznaje pojavu novih žanrova tv drame ili novih tendencija u oblasti tv serija. Likovno obrazovnje je, s druge strane, pomoglo Kujundžiću u formiranju merila televizijske slike u žanrovima kao što su reportaže, putopisi ili emisije o slikarstvu. Pošto je njegova mnogostruka povezanost sa kulturnom i medijskom scenom Italije uključivala i stalno, neposredno i posredno (putem štampe) praćenje programa italijanske televizije (RAI) – suverenog evropskog lidera u domenu zabavnih i muzičkih tv programa šezdesetih godina – Kujundžićeve analize pomenutih tv-vrsta kod nas bile su, zahvaljujući takvim iskustvima, objektivnije i, po pravilu, strožije. Najzad, ali nikako ne i na poslednjem mestu: Miodag Kujundžić je posedovao istančanu sposobnost rođenog kritičara da već od početka razvoja domaćih tv-studija prepozna pojedine ličnosti kao autentične i perspektivne televizijske stvaraoce – ali i da ih, u daljem nastavku njihove karijere, strogo i „bez kredita“ procenjuje.
„Za povesnicu naše televizije u prve tri decenije njenog postojanja, dragoceni su i Kujundžićeve opservacije o uzletima, ali i padovima plejade reditelja koji su, kao i on sam, zajedno sa njom rasli: Radivoja Lole Đukića, Save Mrmka, Aleksandra Đorđevića, Mire Trailović, Slavoljuba Stefanovića Ravasija, Arse Jovanovića, Zdravka Šotre, Ljubomira Draškića… Ipak, Kujundžić u stvaralačkom segmentu onih koji su obeležili razvoj naše televizije kojim se prevashodno bavi, najviše voli – glumce, pa su u ovoj knjizi sačuvana njegova svedočenja o desetinama većih ili manjih glumačkih imena koja je široko afirmisala upravo televizija.“ – primetio je u tekstu recenzije Kujundžićev kolega, novinar Đorđe Vukmirović.
Izvor i foto: Promo
