U ambijentu izložbe,u petak sa početkom u 18 časova, kustos Nebojša Milenković sa umetnicom Milicom Mrđom i Igorom Stamenkovićem, članom Performativne grupe za produkciju nove stvarnosti Ex Nihilo upriličiće razgovor o: ženskom performansu, novosadskoj umetničkoj sceni 1980-ih i 1990-ih, hepeningu DADA Symposion, časopisu, performansima i akcijama kreativnog čitanja Grupe EX NIHILO… Istovremeno biće predstavljen i katalog izložbe koji je upravo izašao iz štampe. Umetnički i životni slučaj Milice Mrđe na novosadskoj i vojvođanskoj umetničkoj sceni osamdesetih i devedesetih godina XX veka jedno je od onih incidentnih mesta kakvim se, recimo, može smatrati još samo umetničko i životno postojanje i delovanje, recimo, Katalin Ladik deceniju ranije. I jedna i druga, kao ličnosti i kao umetnice, bile su snažne žene u izrazito tradicionalističkoj i umetničkim eksperimentima, posebno onim koje izvode umetnice, nenaklonjenoj sredini. I Mrđa i Ladik umetnice su koje lažnoj ozbiljnosti, inače nepostojeće i uglavnom fingirane umetničke scene, suprotstavljaju nekonvencijalne, unekoliko ludističke, svakako prevratničke, ekscesne, eksperimentalne umetničke prakse. Nepromenjivu konstantu umetničkih akcija i performansa Milice Mrđe čini njeno telo: telo kao organizam, telo kao medij, telo u agoniji, seksualno, političko, memorijsko, polemičko, poetičko, osetljivo, ranjivo, adaptivno, traumatično, ekstatično, javno, profano, sveto, mitsko, performativno, metaforično, skulpturalno, (spi)ritualno, manipulativno, (auto)biografsko, itd. Žensko telo kao sredstvo ispitivanja granica i mapiranja (složenih) identiteta društva u kom se bavljenje kulturom (posebno onom ekscesnom, koja postavlja pitanja, izražava neslaganje,…) i dalje smatra muškom privilegijom.
Autor: NsHronika
