Na zidu kuće u kojoj je živeo čuveni karlovački lekar dr Đura Štraser osvanuo je u petak mural s njegovim likom i rečenica: “Nema više čika Đure, da nas prati do mature.”
Ova zidna slika delo je muraliste poznatog pod umetničkim imenom Deroks, koji je već ostavio stvaralački pečat u Karlovcima naslikavši Duška Trifunovića i Branka Radičevića.
Kako saznajemo od inicijatora tog novog umetničkog poduhvata, koji je želeo da ostane anoniman, kao predložak upotrebljena je fotografija čika Đure Štrasera iz mlađih dana, koja je Deroksu najviše odgovarala za rad. Delo je podržao praunuk legenadarnog dr Štrasera koji je i dao fotografiju.
Pre murala koji je svojevrsni omaž omiljenom lekaru, Karlovčani su mu se odužili nazvavši njegovim imenom ulicu u kojoj mu se nalazila ordinacija.
Čika Đura (1894-1982), koji je na rođenju dobio ime Nikola, potiče iz poznate karlovačke porodice Štraser. Štraserovi vode poreklo iz nemačkog grada Ludvigsburga u pokrajini Baden-Vitemberg i mahom su bili lekari i apotekari. Čika Đurin deda Ludvig, apotekar, nastanio se u Karlovcima u 19. veku došavši iz Trenčina u Slovačkoj.
Đura je želeo je da bude šumar, ali je majci za ljubav otišao na medicinu. Posle završene gimnazije u Karlovcima, školovao se u inostranstvu. Medicinu je diplomirao u Gracu 1923. godine, a u Beogradu je specijalizirao stomatologiju. Između dva svetska rata radio je u Novom Sadu, Beogradu, Mošorinu, Karlovcima.
U oktobru 1918. godine učestvovao u osnivanju vojne bolnice u Karlovcima i lečio besplatno sa dr Obradom Maksimovićem srpske vojnike. Isto je uradio i po oslobođenju u Drugom svetskom ratu. Osnovao je 1944. godine vojnu bolnicu u Patrijaršijskom dvoru i osnovnoj školi koja je ujedno bila i mesto za oporavak vojnika iz rata. Kada je krajem 1945. vojna bolnica raspuštena, osnovao je zdravstvenu stanicu u Karlovcima, a sledeće godine i porodilište koje je radilo do 1963. Tim ustanovama je rukovodio do 1953. godne kada osniva Školsku polikliniku.
Karlovački đaci su ga obožavali, ako ni zbog čeg drugog, ono jer je dobro razumevao njihove potrebe za opravdanjima. “Dnevnik” je 1969. godine pisao kako su se učenici karlovačkih škola, čuvši da njihov omiljeni lekar odlazi u penziju, spremili da peticijom traže njegov povratak na posao. Međutim, shvativši da je ta odluka, iako teška, neopoziva, pomirili su se s tim i odustali od te namere.
Čika Đuru pamte Karlovčani kao šaljivdžiju i po “sočnom” rečniku, a oni koji su ga bolje poznavali i po tome što je pisao pesme.
Izvor: Dnevnik.rs/Zorica Milosavljević
Foto: Dnevnik.rs/Zorica Milosavljević
