U jubilarnoj godini postojanja Muzičke omladine Novog Sada, pre dva dana završene su 36-te po redu Novosadske muzičke svečanosti, odnosno festival NOMUS, koje međ ostalim brojnim programskim aktivnostima (Novogodišnji i božićni koncerti, Novosadsko muzičko leto, Svetski dan muzike, edukativni i drugi programi) u cilju baštinjenja, kultivisanja, popularisanja, te negovanja neangažovanog zvuka i klasične muzike, organizuje i tvori MONS, a na polzu i radost, kako Novosađana, tako i publike iz regiona. Dakako, samim tim, i kultur konzumenata sveta, jer neretko međ publikom na MONS-ovim manifestacijama, možete sresti i strance, bilo da su u pitanju diplomate i privrednici na misiji i radu u Srbiji, bilo da su u pitanju ljudi privučeni imenima vedeta i brilijantnih umetnika koje manifestacija poput NOMUS-a ugošćuje, bilo da je u pitanju renome i referentnost ovog festivala koji izaziva pažnju javnosti unutar šarolike evropske zajednice naroda.
Jer, muzika, kako znamo, govori jezikom koji svi narodi sveta razumeju! Dakako, gde-gde postoji i izuzetak! A ukoliko se izuzetak nalazi baš u sredini, u kojoj institucija kakva je MONS postoji pola veka, a to ne primete oni iz sfere “odlučivanja”, valorizujući rad i rezultate kakve MONS baštini u svojoj prebogatoj 50-togodišnjoj istoriji postojanja kakvom nagradicom i priznanjem poput Februarske ili “Iskre kulture”, onda nešto sa “sredinom” i to onom “izvršno-vlastnom”, nije kako valja.
Međutim, što se i ovogodišnje nomustarijanske publike i šire kultur javnosti ticalo, i ovogodišnji 36-i NOMUS u organizaciji MONS-a zaradio je “evropskog Bambija”. Zbog raznovrsnog programskog koncepta koji je podrazumevao nastupe sjajnih domaćih i stranih solista i ansambala širokog muzičkog spektra –od klasičnog do savremene muzike i džeza. Devet dana Nomusa, generisalo je toliku koncentraciju bogatog koncertnog života novosadskog, kakvu je moguće doživeti jedino na ovom srpskom festivalu u nas, što je u mnogome doprinosilo živoj i intelektualno potentnoj atmosferi, koja je iz večeri u veče okupljala impozantan broj Nomustarijanaca u Sinagogi, Svečanoj sali Magistrata i sceni “Jovan Đorđević” Srpskog narodnog pozorišta, gde su se koncerti održavali.
Publika je bila u prilici da uživa u inspirativnom muziciranju i nastupima: pijanista Jeol Eum Son i Berija Daglasa; violinista Roberta Lakatoša i Itamara Zormana, te Ning Fenga; violončelista Ištvana Varge i Maje Bogdanović; te Nikole Tanaskovića na harmonici. Bila je to prilika da se uplovi i upozna sa francuskom muzičkom istorijom i trendovima, blagodareć’ ansamblu “Les vents francais” (“Francuski duvači”) predvođenim šarmantnim Emanuelom Paijem, da se prepusti i uroni u sfere emocionalnosti uz čuvene “kamernjake” “Ferenc List orkestra”, proveseli i “prođuska” uz “Signum saksofon kvartet”, bude u “devojačkom snu” sa džez vedetom, Stejsi Kent, aplaudira vrhunskom “zvuku i umeću” okupljenih o Nomus Festival orkestru, te Vojvođanskim simfoničarima i Beogradskoj filharmoniji. Dakako, oduševljavalo se i umećima rukovođenja ovim “muzičkim koterijama”, maestrima i dirigentima: Ištvanu Vargi, Tamari Adamov Petijević, Vladimiru Kulenoviću i Timoti Redmondu.
Programski i izvođački, ovogodišnji NOMUS je obeležio i 110 godina rođenja Dmitrija Šostakoviča (izvođenjima njegovih dela u interpretaciji toržestvenog trija mladih Sumove, Lakatoša i Bogdanovićke i Signum saksofon kvarteta); 260 godina od rođenja Mocarta (blagodareć Festivalskom orkestru Nomusa i južnokoreanskoj solistkinji; Ning Feng-u i “Ferenc Listovcima”) te 400 godina od smrti Nedodirljivog – Vilijama Šekspira (u “izboru” Mendelsona i Prokofjeva, odnosno “Sna letnje noći” i “Romea i Julije” u izvođenju Vojvođanskog simfonijskog orkestra).
Nemoguće bi bilo pobrojati sve kompozitore i autore koji se “davahu” na Nomusovom ovogodišnjem “a la card”-u, ali činjenica da su intrigantnost programa uz vrhunske izvedbe orkestara i solista privlačile svakodnevno impozantan broj javnih delatnika i diplomatskog kora, studenata i profesora društvenih i muzičkih provinijencija, što govori u prilog dobre organizacije, promišljenog medijskog i nastupnog delovanja i prožimanja glede različitih stvaralačkih grana u kulturi (ostvarena je i saradnja sa Ustanovom za izradu tapiserija “Atelje 61”, te su tapiserije iz Zbirke “Ateljea 61”, autora Baneta Dobanovačkog, krasile Sinagogu; a i edukativni projekat sa “boys bendom iz Nemačke – “Signumovcima“, koji su popularisali klasičnu muziku u dve novosadske osnovne škole, “Sonja Marinković” i “Vasa Stajić”).
Fanfare NOMUS-a 2016 godine možda jesu utihnule u svima koji ga pohodiše, ali njihova ishodišta i njihovi odjeci i nadalje, odzvanjaju u duhu onih, što svoju pažnju, naklonost i rafinman ukusa, podrediše programima NOMUS-a i Muzičke omladine Novog Sada.
Ako je i izostalo priznanje od strane zvanično-izvršnika vlasti, u vidu kakvog “kipića” za 50 godina rezultata rada MONS-a, potpisnica ovih redova ga čini, u ime svih nomustarijanaca, Novosađana i Novosadista, te onih koji cene i mare, pozicioniranje svoje zemlje i sredine na doličan i vrhunski način, kako to iz godine u godinu, pa tako pola veka čini MONS.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: Srđan Doroški
