Udruženje građana Petrovaradin Media u saradnji sa kompanijom Color Media Communications i uz podršku Ministarstva kulture i informisanja i Grada Novog Sada, Gradske uprave za kulturu, drugu godinu zaredom organizovalo je “Dan Laze Telečkog” u čast ovog velikana srpskog glumišta, sa željom da mladim ljudima, čestim posetiocima ulice koja nosi njegovo ime, skrenemo pažnju na njegov značaj i doprinos srpskoj kulturnoj sceni.
Laza Telečki bio je pozorišni glumac, reditelj i istaknuti član Srpskog narodnog pozorišta u Novom Sadu.
Osim izložbe “Laza Telečki” koja krasi samu ulicu, u subotu, 23. jula, organizovano je i predavanje o životu, radu i značaju prvog srpskog profesionalnog glumca u bašti “Lazinog salaša”, kao i prikladan dramsko muzički program u ulici Laze Telečkog.
“Ko je bio Laza Telečki” saznali smo od Čarne Milinković, višeg kustosa Muzeja Vojvodine, nakon čega je otvorena izložba, a potom je usledio i muzički program koji su nam priredili Aleksa Nikolić (gitara) i Jelena Burčer (glas).
“Odavno je rečeno da veliki umetnici nemaju domovine jer kao nosioci progresivnih ideja svojim humanističkim stavom podjednako pripadaju svim narodima i svim vremenima… Laza Telečki je bio rođeni glumac velikog formata. Tragičar i komičar, podjednako. Vrstan recitator. Za njega se govorilo da gine za glumu i da sve što je radio je završavao sa puno posvećenosti, umeća i znanosti. Bio je višestruka i veoma zanimljiva ličnost. Osrednjeg rasta, stamene građe, okruglastog lica, lepih svetlih očiju, dubokog glasa sa jasnom dikcijom, na sceni ali i mimo nje je plenio svojim stavom i svojom sigurnošću… On je strana dela kao i Šekspira doveo u Novi Sad. Upoznao je svoje sugrađane sa velikanima drame, satire i komedije. U zalasku je bila gluma koja je u sebi nosila tragediju. Sam je govorio da predoseća da dolaze nova vremena kojima se treba prikloniti. Iz tog razloga je podjednako vladao i patosom i smehom. Bio je urednik i humorističkog časopisa Komarac, aktivno je radio na prosperitetu Omladine srpske, učestvovao je u gimnazijama na svetosavskim besedama, i do kraja vatreno branio stavove Svetozara Miletića, posebno kada je ovaj propadao i telom i duhom u zatvoru. Što se tiče njegove glume to je bilo njegovo polje života. Izuzetno je bio uverljiv i realističan. Savremenici su za njega govorili da kada stane na scenu i iznosi karakter koji oživljava nisi sticao utisak da je taj tekst tek naučio. Bio vrlo prirodan i uverljiv i svaku svoju ulogu je individualisao, ali ujedno i približavao narodu”, istakla je Čarna Milinković.
