Ohridska legenda, jedini balet Stevana Hristića, čiji je libreto zasnovan na građi bajke i legende, govori o vremenu robovanja pod Turcima. Pred nama je narodna legenda o devojci, turskoj robinji, koja se čudesno spasava, pretvarajući se u golubicu i tako leti u slobodu.
Muzika i koreografija u osnovi imaju folklorne elemente i uzore sa područja Severne Makedonije, kao i drugih balkanskih naroda, prikazanih, u drugom činu, Rumunskom, Bugarskom i Grčkom igrom.
U dva čina i četiri slike biće igrana narodna priča u svojoj lepoti i jednostavnosti i sa srećnim završetkom za mladi ljubavni par (Biljana i Marko). Klasičnim baletskim izrazom i igrom u irealnom svetu jezerskih vila, rusalki i zvezde Danice koje pomažu Marku u potrazi za otetom Biljanom, zatim solo igrama u baletskom divertismanu, plesom robinja turskog sultana, dolaskom Marka, naoružanog čarobnim mačem, sečom straže i janičara, čudesnim pretvaranjem Biljane u golubicu, sve do povratka u rodno selo i trenutka kada se obnavlja život posle zuluma osvajača i oslobođenja roblja, sve to doprinosi izvornosti, iskrenosti i neposrednosti baletskog dela ovog podneblja.
U podeli su prvaci, solisti i ansambl Baleta, uz učešće Hora i Orkestra Opere SNP-a.
Koreograf i reditelj je Vladimir Logunov, dirigent je Aleksandar Kojić.
Scenograf je Saša Senković, kostimograf Mirjana Stojanović Maurič, dizajner svetla Marko Radanović.
Hristićeva Legenda
– Po stilu, Hristić se jednim delom svog opusa nalazi u okvirima kosmpolitskog, impresionističkog i poznoromantičarskog, što je rezultat njegove privrženosti francuskim i italijanskim kompozitorima i opčinjenosti Dubrovnikom Ive Vojnovića i Jovana Dučića, za čiji je Dubrovački rekvijem napisao muziku. Impresionizam i kasni romantizam osnova su i onom drugom i konačno dominantnom delu Hristićevog stvaranja, oblasti muzičkog nacionalizma, na koju je ukazala muzika Čučuk Stane, a definitivni pečat dala Ohridska legenda, prvi srpski i u nekim elementima neprevaziđeni nacionalni balet i u širim evropskim okvirima. Prva, jednočina verzija Legende izvedena je 5. IV 1933 (koreograf i glavna ženska uloga Nina Kirsanova); druga, četvoročina verzija prikazana je 28. XI 1947, takođe u beogradskom NP (koreograf Margarita Froman), a gostovala je i u Edinburgu 1951. Ovaj balet izvođen je na svim jugoslovenskim scenama, pa je i u SNP-u u Novom Sadu imao nekoliko premijera: 1951, 1953, 1961. i 1981. Postavljan je i u inostranstvu: u Moskvi (1958), a kasnije u Plzenju (Češka) i u Bitomu (Poljska) i svugde ga je u svojstvu dirigenta pratio i njegov tvorac. Značaj ovog baleta je višestruk: osim muzičkog i koreografski – u smislu spajanja baletske tehnike i leksike narodnih igara sa Balkana. Pisac scenarija/libreta prve verzije je njen inspirator – baletmajstor beogradskog Narodnog pozorišta Aleksandar Fortunato, a druge verzije sam kompozitor. – Nadežda Mosusova, Iz Enciklopedije SNP.
Autor: NSHronika.rs
Foto: Srđan Doroški
