Spomen-zbirka Pavla Beljanskog bila je i ovog četvrtka mesto susreta nekoliko desetina Novosađana, koji su u sklopu manifestacije “Leto u vrtu galerija 2016” imali priliku da uživaju u jednoipočasovnom koncertu grupe “JeuNS”, ali i u autorskom tumačenju izložbe o Stojanu Aralici, kao i priči o njegovoj pet decenija dugoj ljubavi sa suprogom mu i muzom, Karin Vesterlund.
Autorka izložbe “Pavle Beljanski, prijatelj umetnika”, Jasmina Jakšić Subić, podstaknuta i inspirisana ulogom Karin u životu i stvaralaštvu Stojana Aralice, ispričala je priču o njihovoj velikoj ljubavi, o čudnovatim okolnostima koje su ih spojile, o ženi kao večitoj inspiraciji i muzi zaljubljenog umetnika, životnim nedaćama koje su ih razdvajale, i putevima koje su pronalazili kako bi se jedno drugom vraćali i u nerazdvojni duo ponovo spajali.
Kroz prikaz fotografija i dokumenata koji svedoče o sagi Stojana i Karin, autorka je govorila o životu i poreklu dvoje ljudi koji su se suprotno svim izgledima sreli i zavoleli, davne 1926. u gradu svetlosti i ljubavi, o predanosti i odricanjima jedne žene i očaranosti jednog muškarca njenim bićem i ljubavlju koju mu je pružala. A sam naziv predavanja, citat Aralice – “Ako na mojim slikama vidite ženu, znajte da je to moja žena!”, kao i činjenica da najpoznatija slika iz njegovog opusa – “Žena sa slamnim šeširom” prikazuje upravo Karin Vesterlund, neupitno je potvrdila sve izrečeno i dala legitimitet veličini i snazi pomenute ljubavi.
– Karin Vesterlund se rodila u Kopenhagenu, u plemićkoj i imućnoj porodici. Bila je žena sa obrazovanjem i glumica Nacionalnog teatra u Stokholmu, dok je Stojan, iako je u Pariz došao kao već formiran umetnik, iako je već imao neku umetničku poleđinu, poreklom iz jednog seoskog predela, iz Like, iz Škare. I upravo je u tom Parizu bilo moguće da se sretnu švedska plemkinja i lički slikar, i da uprkos svim razlikama pronađu ljubav, tu na Monparnasu.
Po završetku nadasve zanimljivog predavanja, veče je nastavljeno u živom bitu novosadske grupe “JeuNS” koja je prisutne razgalila brzim, i ritmom punim duha, živopisnim melodijama i energijom koja je jasno oslikavala činjenicu da je reč o istinskim zaljubljenicima u muziku i pesmu. Tokom 90 minuta, ovaj, Novosađanima dobro znani sastav, poveo je posetioce na proputovanje od Afrike do Kanade, kroz miks stilova i muzičkih pravaca, izvodeći numere njima omiljenih i inspirativnih frankofonih izvođača kao i nekolicinu autorska dela.
Uobičajenu tišinu Spomen-zbirke juče su tako sasvim nenadano zamenile melodije pune duše, pa je među delima i umetničkim ostvarenjima naših brojnih znamenitih umetnika i velikana, usled loših vremenskih prilika koje su nametnule i uslovile programsku promenu, održan jedinstven koncert autentične grupe o kom će se sasvim sigurno govoriti još dugo. Publika koja nije izdržala da ostane prikovana za stolice, višeminutni aplauz koji je izvođače vratio na bis, kao i oduševljenje prisutnih šarenolikim ritmovima sveta i frankofone kulture, nedvosmisleno su upisali sinoćni događaj u anale ove institucije, ali i podstakli sve prisutne da čvrsto reše da se i narednog četvrtka nađu na istom mestu u isto vreme.
Autor: Marija Milošević
Foto: Spomen-zbirka Pavla Beljanskog
