Sinoć su, u neogotskoj Crkvi Imena Marijinog, koju Novosađani popularno nazivaju Katedralom (iako je sedište Bačke biskupije u Subotici, te je ovaj naziv pogrešan, ali odomaćen, prim.TŽJ), blagodareći Muzičkoj omladini Novog Sada upriličili koncert, vrlo rado viđenog, maestra Predraga Goste i njegovog “New Trinity baroque” ansambla, te hrvatskog “Antiphonus” ansambla, pod umetničkim vođstvom, maestra Tomislava Fačinija (kojeg ljubitelji inih TV programa, poznaju kao jednog od članova žirija, popularnog TV formata “Maestro” na Hrvatskoj radio televiziji, prim. TŽJ).
Govoreći o inicijalnoj kapisli koja je spojila ova dva regionalna ansambla, maestro Gosta je otkrio:
– Do naše saradnje je došlo u Engleskoj (smeh). Zapravo, boreveći u Engleskoj, kolegu Fačinija i mene upoznala je jedna naša engleska koleginica, da bismo se potom susreli na jednom korčulanskom festivalu koji takođe neguje,baštini i promoviše muziku Baroka, a potom smo došli na ideju da upriličimo zajednički nastup u povodu Festivala rane muzike, koji eto, večeras prezentujemo i pred novosadskom publikom – rekao je, kopredsednik “Makris” fondacije i čovek koji je osnovao istoimeni simfonijski orkestar, uz “Novu beogradsku operu” i “New trinity baroque”, Predrag Gosta.
Programski “Antifonus” i “New Trinity”-jevci se behu odlučili da publiku i ljubitelje neangažovanog zvuka provedu kroz neka od najznačajnijih potpisa umetničke muzike Baroka, odnosno njihova dela, te se u jednoipočasovnom koncertriranju na baroknim violama, violinama, čitaroneu, čembalu, orguljama, violi di gamba, praćenim soprnskim, mecosopranskim, tenorskim i bas baritonskim glasovima “Antifonovaca” nađoše: Sinfonija iz poslednje Monteverdijeve opere “Krunisanje Pompeje” i “Gloria” (deo iz mise); “Pasakalja” Bjađa Marinija, koji je nekako u isto vreme kada i veliki Klaudio, radio u (danas jednom od simbola Grada na vodi) Crkvi Svetog Marka u Veneciji.
Dakako, barok kao stilsku formaciju, i u muzici bilo bi nemoguće dočarati bez Baha, te se na programu našla i jedna kuriozitetna, ceremonijalna (za venčanje pisana u 22-oj Johanovoj godini) kantata “Der Herr denket an uns”, “BWV196”; te Purselov “Čakona” i o koncu apsolutno bajkovito kitnjasti “Dixit Dominus” u B-duru, Baldazarea Galupija kao predstavnika poznog Baroka.
U akustičnom zdanju crkve Imena Marijinog o toploj sinoćnoj večeri, u muzici baroka u interpretaciji dva vrsna ansambla behu uživali, međ ostalim i: proslavljena pijanistkinja, Rita Kinka, arhitekta Vlada Rakić; rvač Valdemar Štajer i Adrijana Bjelan, muzikolog, Mirjana Kokanović Marković, Mia i Srđan Doroški, Gordana Galešev i Radmila Dozet, i brojni drugi.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: V. Rakić i Srđan Doroški
