Sinoćni četvrti dan pozorijanskoga festivala obeležio je bogat program, od čega uz standardnu takmičarsku selekciju, kojom su pozorišnici i ovejani Sterijanci bili u prilici da pogledaju koprodukciono čedo Art Hub Sarajeva i našeg Bitefa, “Novo Doba” koje režijski potpisuje bošnjačka vedeta, Dino Mustafić i “Elektru”, Narodnog pozorišta iz Beograda, u režiji Ive Milošević, i početak tradicionalnog pratećeg programa u kojem stasavaju i “kale se” buduće teatarske i filmske zvezde-Pozorje Mladih. Na njemu su se pak “davale” dve predstave novosadske Akademije umetnosti – “Art trash freedom” (klase glume na Mađarskom jeziku) i “Putujuće pozorište Šopalović”, Simovićev antologik (klase glume na srpskom jeziku).
U oviru pratećih programa, i kadgodnji upravnik SNP, i kritičar, Aleksandar Saša Milosavljević, imao je promociju monografije o srpskoj pozorišnoj glumačkoj heroini – Jasni Đuričić u gornjem foajeu Scene “Pera Dobrinović”.
Dakle, svašta se zadovoljavalo o skoroj polovini najreferentnijeg teatarskog festivala u regionu – i njegova izdavačaka delatnost, i promovisanje autora i istraživača teatrološkog života u nas, i edukaciono-pedagoški pristup mladima uz “praksu” na sceni i dakako, osnovna-takmičarska funkcija festivala.
Pronicljivi izbor, selektora da o istom danu gledamo jednu kultnu “bitefovsku” (kada je ovo bio svetski festival koji je pomerao granice teatra) predstavu (Kišovu “Elektru” po Euuripidu) i opet, predstavu koja stiže iz kreativne “kujne” Bitef teatra i sarajevskog Art Hub-a, “Novo doba” po tekstu Vuka Boškovića (“Hinkeman” JDP; Verter ili imaš nade ili nemaš nade, itd.) jeste i svojevrstan homage i pijetet prema institutu Bitefa. Sala Ujvideki shinhaza, bila je prepuna, da bi primila sve zainteresovane poklonike Dina Mustafića, koji su želeli da vide “Novo doba”, iako bi se po uprizorenjima Mustafića a tekstu Boškovića reklo dag a žive u svakodnevici, intenzivnije i jače nego li je to prikazano u kondenzovanom dramskom ključu. Publike je bilo toliko – željno “Novoga doba”, da su predstavu pratili i iz foajea “Novosadskog pozorišta” preko video bima.
Suda i sukob bizarne, lopovske, bijedne tranzitivne stvarnosti i običnih, malih ljudi, čije sudbine se dramskom radnjom prepliću osnovna je okosnica ovog koprodukcionog ostvarenja u kojem likove Majke – direktorice, tumači Mira Karanović; Knjižara i Tajkuna – Boris Isaković; Savetnice i stažistkinje – Snežana Bogićević; novinara – Ermin Bravo a Slaven Došlo beskrupuloznog analitičara i poligraf – maestra.
Sa druge strane, otići na Kišovu “Elektru”, nepripremljen Euripidom ili makar ovlašnim poznavanjem Artoove estetike jer je u pitanju Kišov svojevrsni homage umetnosti, bio je čist promašaj za one koji izuzev Potpisa kakvi su scenografski, kostimografski, kompozitorski ili glumački: Gorčin Stojanović, Boris Čakširan, Vladimir Pejaković; Nada Šargin (Elektra); Orest (Marko Janketić); Pilad (Pavle Jerinić); Klitemnenstra (Dušanka Stojanović Glid) i drugi, očekivahu da im se dogodi “katarsično prosvetljenje”. Rediteljka, Iva Milošević je birala jedan klasičan, tradicionalni pristup tekstu koje je već sam po sebi u današnjici nemoguć.
Samim tim, ne teše Kišove profetske reči da “pred velikom činjenicom smrti, sva su ljudska dela varljiva i tašta. U reci vremena sve izgleda sitno, sve osim života, i zato mi oprostite (stavljne u usta klitemnestri).”
“Novodobaši” i inventarski Sterijanci o ovoj festivalskoj večeri behu: Načelnik Uprave za privredu, Saša Bilinović; bračni par Bojat-Nikolić; dr Vesko i dr Nataša; Boris i Helena Labudović; Vlada Kopilc, Mira Banjac; bračni par Genauer: advokati Peđa Bogovac i Vladimir Beljanski: dr Goran Marušić, načelnik Urologije; Miloš Latinović, direktor Bitef testra: Klara Vukov, Udruženje dramskih umetnika Vojvodine; dr Vesna Najdovska i Aleksanda Plačov; glumci: Sanja Mikitišić, Nenad Pećinar; Jugoslav Krajnov; Sonja Damjanović; upravnik pirotskog pozorišta, Dragoljb Aleksić; Mihajlo Nestorović; upravnik Somborskog pozorišta, Bojana jovanović; zamenik načelnika Uprave za kullutu, Bojana Petrović; Miki Radonjić, Miroslav Stajić, Vesna Farkaš i brojni drugi.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: Srdjan Pablo Doroški
